لجن زار...
تو را
نه!
بتی را دوست می دارم
که خویش ساخته ام
ماندن ات را اصرار داری اگر
رهایم کن!
قول می دهم عاشقت بمانم...
چقدر صدایت خوب است
آنگاه که خموشی
و چقدر دوستت دارم
به شرط آنکه نباشی
کاش بدانی
سیگار و رل روشنفکری
احمقانه ترین انتحاب دنیاست
برای دستهای تو!
قرار را نیامدنت خوش تر
بگذار در انتظار بتم
لحظه را بتپم
آمدنت هرگز مباد
که حضورت طعم دهانم را گس می کند...
حضورت فراسوی میز
گندابه ی رویاهاست
فنجان خالی ات را دوست می دارم,زن!
رهایم کن!
قول می دهم عاشقت بمانم...
که لجن زار,محصول معشوقه های ماندگار است!!!