چه لذتی دارد

                     بی بهانه

                                    تو را در آغوش گرفتن


                                                                   می خواهمت...

 

          بی بهانه...

                                         بی بهانه آرامم کن...


 بمان

                         بمان و لبریزم کن از حس بودنت


 بیا

                     بیا و نفسهایت را با نفسهایم گره بزن


                    

                                                                        دردانه ی من مرا ببخش


     بازهم

                   بازهم  بی خبر...

                                           بی خبراز تو چشمانم بارانی شد


          

         این بار هم مقصر توئی!


                                                           من فقط باز هم دلتنگت شدم